poniedziałek, 29 października 2012

"Oto stoję u drzwi i kołaczę..."



Jezu,  jak wiele jeszcze jest drzwi naszych serc,
które są zamknięte i zarośnięte chwastami!
Jesteś Królem-Żebrakiem, którego nie chcemy wpuścić.
Twoja delikatność sprawia, że Ty jedynie pukasz,
bo po Twojej stronie nie ma nawet klamki:
nie chcesz wchodzić na siłę, szanujesz naszą wolę.
Chyba często nie słyszymy pukania, a nasze ślepe oczy
nie widzą, że tylko w Tobie jest Światło, które rozjaśnia mroki grzechów.
Przepraszam Cię, Jezu Oczekujący, za tak wiele moich upadków.

W  Tobie jest Światło, które mrok rozjaśnia, 
w Tobie jest Życie, które śmierć zwycięża.
Ufam Tobie, Miłosierny, Jezu pociesz nas.

Brak komentarzy: